Fotoğraf makinesinin telemetre yönteminin en göz ardı edilen yöntemlerden biri. Onu diğer sistemlerle karşılaştırırken, kompozisyonun odaklanması ve ön-görselleştirilmesi söz konusu olduğunda hayal gücünün rolü oldukça önemli.
Sistemin savunucularının çoğu, fotoğrafçının sahneye girmek üzere olan bağlamı ve öğeleri görmesine olanak tanıyan ve zamanlama ve yeniden kompozisyon konusunda kararlarını bildirebilecek olan çerçeve çizgilerinin uygunluğunu vurgulayor. Hiçbir noktada, DSLR’den farklı olarak doğrudan merceğe bakmadığınız gibi görüntünün nasıl görüneceğine dair net bir önizleme izniniz de yok aslında.
Bununla birlikte, daha az kişi, gerçek odaklama sisteminin bir telemetre ile görüntü oluşturma yaklaşımı üzerindeki etkisinin miktarı hakkında yorum yapacak. Telemetre bandı, çerçeve çizgilerinin ölü alan merkezinin çok küçük bir alanının çok hassas bir şekilde ölçülmesi için bir spot metrenin odaklanma eşdeğeridir.
Telemetre kameraları genellikle bu kadar sık kullanılan mükemmel geniş diyafram primerleriyle bilinir ve bu tür bir sistemin bugün bile geçerli kalması mantıklıdır – iyi ayarlanmış telemetre odaklama sistemi hala ince ayarlı odaklama için mevcut en hassas sistemlerden biridir.
Telemetre sistemleri, göze tamamen açık olan mükemmel odaklanma ile bir çift gözlük çerçevesinin arasındaki farkı, birçok otomatik odaklama sisteminin başarısız olduğu bir senaryo anlamına gelir.
Aynı zamanda kalabalıklar, dallar, zincir bağlantı çitler, yansıtıcı camlar ve işaretler, kar ve yağmurla odaklanmanın – bir otofokus sisteminin mücadele edebileceği herhangi bir durumda – çok daha kolay hale geldiği anlamına gelir.
Bir vizörün mekanizması, vizörün sağ tarafında, merceğin arkasına bağlı küçük bir aynadır. Objektif döndükçe ayna hareket eder ve vizörde “çift görüntü” aynı hizadadır. Hizalandığı konu ne olursa olsun mükemmel odaklanacaktır.
Bu, çerçevede “tarama” yapmak yerine, bir DSLR veya aynasız fotoğraf makinesinde olduğu gibi netleme tam olarak görünene kadar netleme boyunca bisiklete binmek yerine, sahneyi gözünüzle taramanız, olası netleme noktalarına daha fazla dikkat etmeniz gerekir; Nihai sonucun nasıl görüneceğini hayal ettikten sonra bilinçli bir karar vermek asıl mesela biraz da bu olsa gerek.
Bu nedenle bir sahneyi bir kerede değil, birbirine bağlı (veya potansiyel olarak bağlı) öğeler olarak görebilirsiniz, bu öğeleri uygun gördüğünüz şekilde düzenlemenize ve yönetmenize izin vermiyor.
İnsanların yüksek fiyatlı Leica ile olan ilişkilerinden dolayı uzaklık ölçütleri atılabileceğini düşünüyorum, ancak Nikon, Canon, Konica, Contax ve hatta 60 doların altındaki Rus seçenekleriyle birçok mükemmel seçenek var. Bunların hepsi aynı amaca hizmet ediyor ve Leica’nın maliyetinin bir kısmıyla aynı faydalara sahip ve fotoğrafçılığınız için aynasız menzilli seçeneklerin hepsinden daha fazla potansiyel olarak daha fazlasını yapabilecek bir sisteme daha iyi bir giriş olabilir.
İnsanları, kullanması gereken zihniyette rejim değişikliği gerektiren herhangi bir kamerayı denemeye gerçekten teşvik ediyorum. Bu bir telemetre veya Polaroid veya orta format – görüntü kalitesi olsun bugünlerde elde etmek kolay ve ucuz, ancak kullanıcı ile gerçekten rezonansa giren bir sistem bulmak zor olabilir. Pek çok insan DSLR veya aynasız kameralara razı olur çünkü herkesin kullandığı şey budur ama… 🙂
